#المقدر ...رب العالمين هو العالم ب مينفعش البشر يتحكم فيه ..المقدر ورقه مكتوب فيها كل ال بيحصلنا وهيحصلنا .. .. جرت قلم جاف مش رصاص ممكن يتمسح .. المقدر حياه مجهوله هنعيشها بتفاصيلها فى الشغل وفى الموت وفى الحب ....الخير مقدر والشر مقدر ..الالم مقدر والفرح مقدر .. المقدر واقع غير قابل لتغيير ,ومهما تشابهت الوجوه استحاله يتشابه المقدر والمكتوب لكل منا ورقته بالمقدر والمكتوب ليه فيها...!!!. هنشوف ف قصتنا ايه المقدر والمكتوب لــ ابطالنا ..ياترى المقدر هيكون لصالحهم ولا ضدهم وهيتقبلوه ازاى وايه هيحصلهم هنعرف ف مقدر فى السماء ....!!!
..........................
فى يوم من الايام من 13 سنه فمدينه دمنهور فى طرقه انتظار امام غرفه عالعمليات كان فى شخصين منتظرين بلهفه وفرحه وقلق وتوتر :
محمود: متقلقش كده يا محمد ان شاء الله فاطمه بنت عمى هتقوم بالسلامه
محمد قلقان: ان شاء الله ان شاء الله
مش ملاحظ يا محمود يا اخويا انهم طولوا
محمود بيطبطب ع كتف اخوه محمد: ايه يا محمد هى اول مره ولا ايه
عمار ربنا يباركلك فيه وان شاء الله هيجيله اخت او اخ اد الدنيا
محمد بيبتسم: ان شاء الله ان شاء الله
محمود بيهزر: ومن دلواقتى بقولك اهو لو بنت تبقى تخصنى انا
ولو ولد يبقى النصيب بقى والمره الجايه تجيب بنوته لمهاب
محمد بيضحك: احنا ع وعدنا واتفقنا زى ما وهبنا عمار ل نهله
لو ربنا كرمنى ببنت
محمود قاطعته: رقيه ان شاء الله ع اسم امنا
محمد بيضحك: اكيد طبعا ورقيه هتبقى ل مهاب ابنك
محمود: ان شاء الله ربنا يقوم فاطمه بخير
ف الحظه دى خرجت الممرضه من اوضه العمليات راح ناحيتها محمد ومحمود
محمد بقلق: طمنينى خير فاطمه عامله ايه
الممرضه مبتسمه : لدرجه دى مش يهمك البيبى يهمك الام
محمد : طبعا تهمنى دى دنيتى ال عايشها من غيرها مسواش
الممرضه : دنيتك جابتلك بنوته زى القمر الف مبروك وهى زى الفل ساعه بالكتير وهتفوق من البنج وهتبقى تمام
محمود بسعاده: رقيه جت نورت الدنيا مبروك يا محمد يا اخويا
محمد بسعاده حضن اخوه محمود : الله يبارك فيك يا محمود الله يبارك فيك
محمود بفرحه : انا هروح البيت اطمن زينب والاولاد ابشرهم بعروسه ابنى ال نورت الدنيا
محمد ع وشه ابتسامه : اتفقنا وانا هستنى مع فاطمه هنا
خرج محمود بسعاده من المستشفى وساب محمد اخوه مع مراته فاطمه قاعد معاها بعد ما اتنقلت لااوضه وماسك ايدها بيبوس فيها فاقت فاطمه من البنج ع وش محمد
فاطمه بصوت تعبان شويا: محمد ... انا جبت بنت ولا ولد
محمد باس ايدها وقام باس راسها: حمد الله ع سلامتك ياام عمار
فاطمه باابتسامه برغم انها تعبانه: الله يسلمك ياابو عمار
ياترى عمار هيدخل الجيش ولا هيبقى سند ف الدنيا
محمد بيضحك: جبتلنا بنوته زى القمر يا فاطمه
فاطمه باابتسامه : الحمد الله والشكر لله
دخلت عليهم الممرضه ومعاها البنوته : مبروك يافندم
محمد شال البيبى: بسم الله وماشاء الله
الممرضه : هتسموها ايه ان شاء الله
فاطمه ومحمد ف نفس واحد: رقيه .. رقيه ان شاء الله
بصوا لبعض وضحكوا والممرضه ابتسمت ليهم: ربنا يباركلكم فيها وتشوفوها عروسه اد الدنيا
فاطمه شالت رقيه: ان شاء الله دى فرحتى ودنيتى هى وعمار
محمد بيضحك: الله ..الله انتى نسيتينى بسرعه كده
فاطمه : انا اقدر .. انت الاصل ولولااك مش كانوا هما موجودين
راح محمد باس فاطمه ع راسها : ربنا يخليكى ويخليكوا ليا
الممرضه واقفه ومبسوطه بالمشهد اوى وخرجت وع وشها ابتسامه
قابلت ممرضه زميلتها
زميلتها : مالك يابنتى ايه السنتحه دى
الممرضه: انا دايما اسمع عن الحب واتفرج عليه لكن اول مره اشوفه لايف كده
زميلتها: ازاى يعنى
الممرضه باابتسامه: غرفه 203 فيها قصه حب بالرغم انهم مش صغيرين وفرحتهم بالمولوده زى فرحه اول مولود واهتمام الزوج بيها حاجات كده بنقراها بس
راحت زميلتها ضحكت: خليكى ف الروايات ال بتقريها انا ورايا شغل
قعدت الممرضه واتنهدت: يارب اوعدنا
راح محمود البيت ودخل لاقى ولدين قاعدين ف عمر ال4 والتانى 5 سنين
بيلعبوا مع بعض واحد منهم جرى عليه : بابا بابا
محمود باابتسامه: مهاب باشا
مهاب بصوت طفولى : كنت فين يابابا كل دا جبتلى حلوه معاك
محمود باابتسامه: جبتلك احلى حلوه ف الدنيا كلها عروسه زى القمر
مهاب بيبص : فين
محمود: هتيجى هنروح كلنا نجبها ماشى
مهاب: عروسه تاعتى انا
ف الحظه دى نزلت ع السلم زينب مرات محمود وهى قلقانه
زينب: طمنى يا محمود فاطمه اختى عامله ايه
محمود بسعاده: الحمد الله متقلقيش يا زوزو ..
فاطمه بخير ورقيه كمان
اترسمت ابتسامه ع وش زينب : رقيه ... بنوته يا ماشاء الله
محمود بيبصلها بغمزه: عروسه ابنك
ضحكت زينب : ان شاء الله .. استنى هغير والبس نهال ونروح كلنا نشوف رقيه
محمود : يلا وانا جى معاكى هلبس مهاب وعمار
يلا يا عمار علشان نشوف اختك وانت يا مهاب تشوف عروستك
طلعوا كلهم جهزوا وراحوا ع المستشفى دخلوا الاوضه...
محمود : السلام عليكم ..
حمد الله ع سلامتك يا فاطمه يابت عمى ونورت الدنيا رقيه
فاطمه: الله يسلمك يا محمود يا ابن خالتى
زينب وهى شايله نهله: حمدالله ع سلامتك يا حبيببتى
امسك يا محمود نهله خلينى اشوف القمر ال نورنا
قامت زينب ادت محمود نهله وشالت رقيه : بسم الله ماشاء الله
قمر يا فوفا ربنا يحرسها من العين ..ايوه كده العدل علشان نهله متبقاش لوحدها وتلاقى ونيس ليها زى مهاب وعمار
محمود بيبص ل مهاب : قرب شوف رقيه يا مهاب
مهاب قرب من مامته وهى ماسكه رقيه: الله ..النونه حلوه
محمود: عاجبتك
مهاب: ايوه
محمود: النونه دى بتاعتك ..لما تكبر هتاخدها وتبقى معاك ع طول ايه رائيك
مهاب باابتسامه: نونا تاعتى انا
محمود:ايوه يا بيبو يلا انت اتشطر واكبر بسرعه علشان تاخدها
مهاب بيبص ل عمار : وعمار
محمود : لا عمار عروسته موجوده اهى معايا
محمد بيضحك: محمود ايه الكلام دا العيال اطفال مش فاهمين يعنى ايه كلامك
محمود: لازم يعرفوا من دلواقتى ان عمار ل نهله ومهاب لرقيه ودا مش هيتغير
فاطمه بتضحك: هيروحوا من قدرهم فين
محمود: قدرهم زى قدرنا ولا عندكم اعتراض
محمد راح ناحيه فاطمه وباس راسها: احلى قدر جمعنى
محمود راح ناحيه زينب مراته: وانا هلاقى قدر بالجمال دا فين ها
زينب: يوووه بقى يا محمود احنا ف المستشفى والعيال
محمود: مش مهم المكان ولا الزمان وانتى معايا
ضحكوا كلهم وكان اسعد يوم ف حياتهم وهما حاسين ان اسرتهم بتكمل زى ما ابتدت ....
__________________________
عدى ايام وجه سبوع رقيه والكل حضر
فى واحده من الموجودين اسمها سناء شافت رقيه ونقطتها
سناء : ماشاء الله رقيه زى القمر انا هحجزها لاابنى بقى يا فاطمه
فاطمه بتضحك: يا ريت ينفع بس خلاص اتحجزت وال حصل حصل
سناء: انتوا بتتكلموا بجد ..انا سمعت زوزو بتتكلم ع نهله مصدقتش
فاطمه: لا صدقى دا عهد علينا كلنا وبنفذه ...هستأذن انا هرضع رقيه ...!!
وسابتها وقامت وكان ف واحده تانيه سمعت الكلام والفضول شدها
امل : هو ايه ال عهد عليهم دا يا سناء
سناء : دا حاجه ترجع لــ امهم وابوهم
هما اصلا ولاد خاله وولاد اعمام ... انتى عارفه ان محمود ومحمد اخوات
وفاطمه وزينب اخوات .. واتجوزوا بااتفاق اهلهم من صغرهم وعدوهم لبعض من الصغر وكبروا ع الاساس دا وحبوا بعض واتجوزوا ووعدوا بعض انهم لو ربنا كرم كل واحد فيهم ببنت وولد يوهبوهم لبعض زى ما حصلهم ... وانا كنت فاكره ان دماغهم مختلفه بس طلعوا زى اهلهم واول ما اتولد عمار وبعده نهله قروا فتحتهم ع بعض .. ومهاب لما اتولد استنوا لما فاطمه تولد ويشوفوا
بس تصدقى انا حاسه ان القدر ف صالحهم ...
امل: قوليلى مش رقيه دى اسم ام محمد ومحمود
سناء : ايوه ماهما سموهم ولادهم وبناتهم ع اسامى امهم وابوهم
زينب وفاطمه ابوهم اسمه عمار وامهم اسمها نهله
ومحمد و محمود ابوهم مهاب وامهم رقيه
وهما برضه قرايب بعض يعنى مفيش حد بيتجوز من بره
امل بتضحك: ايه العيله المنغلقه دى
سناء بتبص عليهم: ربنا يسعدهم دايما من ساعه ما اتجوزوا وعاشوا مع بعض ف البيت هنا وربنا مباركلهم ف حياتهم ورزقهم من وسع غير ال اهلهم سايبهالهم وبيكبر ومسمعناش عن مشاكل .. ربنا يديم عليهم وع ولادهم
امل: يارب
__________________________
مرت سنين وكبرت رقيه وراحت المدرسه الابتدائيه وكانت الفرق بينها وبين نهله سنه والفرق بينها وبين مهاب وعمار 4 سنين وكانوا دايما ف المدرسه مع بعض ويروحوا مع بعض ويرجعوا مع بعض وكانوا دايما حاسين انهم مش محتاجين اصحاب لانهم مع بعض علاقتهم مع اصحابهم كانت خفيفه ومش متعمقه ....... وصلت رقيه لسنه تانيه اعدادى عندها 13 سنه ونهله ف الاعداديه 14سنه ومهاب وعمار ثانويه عامه 17 سنه......
فى يوم رقيه قاعده ف الجنينه شافت البيت ال جنبهم فى سكان جداد جايين
وقفت قدام الباب تشوف مين شافت عربيه كبيره واحده وعمال بينزلوا ف الحاجه وبيطلعوا وراجل وست وولد صغير فى سنها واقفين
الولد الصغير من غير ما يحس مامته وباباه بيه بعد عنهم وبيلعب بالكوره
لغايه ما وصلت الكوره قدام رقيه وطت شالتها وباابتسامه ع وشها : اتفضل
الولد الصغير : شكرا ..انتى اسمك ايه
رقيه: رقيه وبيقولولى روكا وانت
الولد الصغير : مصطفى احنا السكان الجداد هنا
رقيه باابتسامه: انتى ف سنه كام
مصطفى: فىاولى ثانوىى وانتى
رقيه: وانا فى تانيه اعدادى مدرستى اسمها المعز ال هناك دى
بص مصطفى : ايه دا ..نفس مدرستى نبقى اصحاب بقى
رقيه : اكيد
ف الحظه دى مامت مصطفى بصت جنبها مش شافت
مصطفى قلقت بصت حواليها شافته واقف مع بنوته صغيره راحت ناحيته وبتنده عليه : مصطفى
مصطفى بيشاور لمامته: انا هنا يا ماما
وصلت مامته : كده تخضنى مش قلتلك لو هتروح ف حته تقولى احنا جداد ف المنطقه
مصطفى: الكوره جريت منى وصلت عند روكا
مامته ضحكت وبصت ل رقيه شافت بنوته ع وشها ابتسامه : روكا انتوا اصحابتم بقى .. ازيك يا روكا احنا جيرانكم الجداد فى البيت دا
رقيه: اهلا يا طنط واحنا جيرانكم ال هنا
ف الحظه دى مامت رقيه شافتها واقفه قدام الباب مع واحده فراحت تشوف فى ايه
فاطمه: روكا ...
رقيه بصت ع الصوت: ماما تعالى سلملى ع جيرانا طنط ومصطفى
فاطمه باابتسامه ع وشها: اهلا وسهلا بيكم المنطقه نورت
مامت مصطفى: اهلا بيكى المنطقه منوره بااصحابها
فاطمه: اى مساعده ف الفرش متتكسفيش احنا جيران
مامت مصطفى: تسلملى يا حبيببتى احنا خلاص بننقل الحاجات البسيطه وع بليل هنكون خلصنا هستأذنك انا دلواقتى وهنشوف بعض تانى
فاطمه: طبعا يا حبيببتى طبعا
رقيه بتعمل باى ل مصطفى راح قرب منها وطلع من جيبه شيكولاتايه: اتفضلى عربون صداقه
رقيه شافت الشيكولاته فرحت اوى : شكرا شكرا
ومشي مصطفى ومامته ورقيه مبسوطه بالشيكولاته
دخلت هى ومامتها البيت وهى داخله شافت مهاب قاعد ف الجنينه وباصص ل رقيه بغضب
رقيه بفرحه رايحه ناحيه مهاب : بيبو
مهاب مبصلهاش ..
رقيه قعدت جنبه وفتحت الشيكولاته وقمست منها قطعه وبتديها ل مهاب
رقيه: امسك يا بيبو شيكولاته
مهاب زق ايديها : مش عاوز
رقيه: ليه امسك امسك
مهاب بصلها: جبتيها منين يا روكا ؟
رقيه بتلقائيه : من مصطفى دا جارنا الجديد ف البيت ال جنبنا
وكمان طلع فى نفس المدرسه معانا واتصاحبنا خلاص
مهاب بعصبيه: نعم يااختى هو ايه ال اتصاحبتوا دى .. واى حد يديكى شيكولاته تاخديها انتى فعلا مفجوعه وهمك ع بطنك صح وان شاء الله لما تكبرى هتبقى دبه متحركه
رقيه بان ع وشها زعل وهتعيط : الله يسامحك يا مهاب
مهاب : مش قلتلك انا مش تكلمى حد ولا تصاحبى ع حد ولا تاخدى حاجه من حد ومن امتى احنا بنصاحب حد ..وعمى ال هو ابوكى قالك كده تسمعى كلامى انا بس ..انتى مبتسمعيش الكلام ليه ؟
رقيه بزعل : خلاص مش هعمل كده تانى
مهاب : ياريت يتسمع الكلام
ويلا ادخلى ومشفكيش واقفه مع حد تانى يا رقيه
رقيه بملامح زعل وبتاكل الشيكولاته : خلاص خلاص انا قايمه
مهاب بأستغراب : برضه بتاكليها
رقيه بعصبيه: ماهو انا مش هرمى نعمه ربنا يعنى الله
ودخلت رقيه البيت وطلعت ع اوضتها ومهاب متغاظ لما شاف مصطفى بيدها شيكولاته وهى اخدتها
خالتها ال هى ام مهاب شافتها بتعيط نادت عليها : روكا.. مالك يا حبيببتى مين مزعل قمرنا
رقيه وهى بتعيط: مهاب يا خالتو بيزعقلى
حكت ل خالتها ع ال حصل وضحكت خالتها ع الموقف وحضنتها: متزعليش من بيبو يا روكا دا خايف عليكى انتى عارفه ان انتم مش ليكم غير بعض..يعنى انتى ومهاب واحد وهو بيتصرف من خوفه عليكى
مش قاصد يزعلك اكيد ... بيبو مش عنده اغلى من روكا
رقيه وهى ف حضن خالتها ابتسمت وفضلت قاعده معاها شويا وطلعت ع اوضتها..عمررقيه محمود ابو مهاب كان وصل وشاف رقيه طالعه ع اوضتها وزينب بتضحك
محمود: ياترى ايه ال مخليكى فرحانه كده
زينب: الاولاد يا محمود بيكبروا بسرعه
محمود: ليه خير
زينب بتضحك: مهاب بيغير ع رقيه من ابن الجيران الجداد
محمود اتفاجئ بسعاده : بجد ازاى
حكت زينب الموقف ومحمود ضحك : بجد كبروا .؟.. يارب عجل بالايام نفرح بيهم
زينب : ان شاء الله ..
ودخلت رفيه أوضتها بصت ع المكتب بتاعها شافت علبه راحت فتحتها لاقت فيها شيكولاته وكارت
* متزعليش يا روكا منى ... بيبو*
شافت الكارت والشيكولاته فرحت بعد ما كانت زعلانه وجريت ع اوضه مهاب
فتحت الباب من غير ما تخبطت لاقت مهاب قاعد ع المكتب بيذاكر
مهاب بصلها: ايه دا .. داخله كده ليه من غير ما تخبطى
رقيه اتحرجت : اصل ..اصل .. انا جيت اقولك شكرا
مهاب : كذا مره اقولك لو البيت بيقع خبطى ع الباب .. وبلاش التلقائيه دى فكرى شغلى دماغك ولا انتى مش بتفكرى غير ف الاكل
رقيه تنحت وبعد ما كانت فرحانه كلام مهاب حرجها : انا اسفه. انا خارجه اهو
وهى خارجه سمعت صوت: لو كنتى قولتيلى انك عاوزه شيكولاته كنت جبتلك
وبعد كده لما تحبى حاجه تقوليلى ماشى
لفت رقيه وع وشها ابتسامه: ميرسى يا بيبو ميرسى وحاضر هسمع الكلام
مهاب باابتسامه : شاطوره يا روكا
وغير ملامح وشه لجد : اخرجى واقفلى الباب وراكى ورايا مذاكره ولا عاوزانى اسقط وعمار ينجح ويدخل كليه كويسه وانا لا
رقيه : لالالالا انا خارجه اهو وبعد كده هخبط ع الباب
خرجت رقيه ومبسوطه بعلبه الشيكولاته وحضنها اخدتها وراحت اوضه خالتها
وقفت وكانت هتفتح افتكرت كلام مهاب انها لازم تخبط ع الباب خبطت وسمعت صوت بيقولها ادخلى دخلت وهى فرحانه واترمت ف حضن خالتها وريتها علبه الشيكولاته : مهاب اشترالى كل الشيكولاته دى ياخالتو
خالتها بتضحك: مش قولتلك ياروكا مهاب ميقدرش يزعلك هو خايف عليكى
رقيه قعدت: انا يا خالتو مش هزعل بيبو تانى وهسمع كلامه فى كل حاجه
حضنتها خالتها : ايوه كده شطوره يا روكا
انا بدعى الايام تعجل وتكبروا وافرح بيكم انتم الاربعه احلى عرايس وعرسان فى المحافظه كلها
__________________________
وع العشا ف نفس اليوم رقيه دورت ع مامتها عاوزاها ف حاجه ومش لاقيتها راحت ناحيه المطبخ شافتها لقيتها بتجهز اكل وبتحطه ف صينيه كبيره
رقيه: بتعملى ايه يا ماما لمين الاكل دا
فاطمه: دا يا حبيببتى لجيرانا الجداد ..واجب بنعمله لما حد يكون جديد
من زحمه الفرش اليوم بيضيع ومش بيلحقوا يعملوا اكل فدى حاجه بسيطه
والرسول وصانا ع سابع جار .. انا خلصت
رقيه: انا هاجى معاكى يا ماما
فاطمه: يلا بينا
رقيه مره واحده: ثوانى هجيب حاجه من الاوضه بسرعه استنينى
طلعت رقيه بسرعه ع اوضتها فتحت علبه الشيكولاته واخدت واحده
وحطيتها ف جيبها ونزلت راحت مع مامتها وخبطوا ع الباب وفتحت مامت مصطفى شافت مامت رقيه معاها صينيه كبيره ودخلتها
مامت مصطفى: ايه دا مش كان ليه لازمه التعب دا
مامت رقيه: لا تعب ولا حاجه من الواضح انكم لسه بتفرشوا واكيد نسيتوا الاكل
مامت مصطفى: بصراحه كنا هنقضيها سندوتشات لغايه ما اخلص انا فاضلى المطبخ والصاله
مامت رقيه : بصى انا مش ورايا حاجه دلواقتى ايد باايد بتساعد
يلا بينا نخلص
مامت مصطفى: لالالا شكرا انا هعملهم بلاش اتعبك
مامت رقيه: لا تعب ولا حاجه يلا بينا
قامت مامت رقيه ودخلت ع المطبخ تفتح ف الصناديق وترس مع مامت مصطفى
رقيه عماله تبص ع مصطفى مش شايفاه راحت المطبخ تسأل مامته عليه
رقيه: طنط ..طنط
مامت مصطفى : ايوه يا حبيببتى
رقيه: مصطفى فين ..معايا حاجه عاوزه اديهاله
مامت مصطفى: ف اوضته
شاورتلها ع الاوضه وراحت رقيه ناحيتها وكانت هتدخل ووقفت وافتكرت كلام مهاب انها تخبط الاول
خبطت ومصطفى فتح الباب وشاف رقيه : روكا اتفضلى
دخلت رقيه بصت ع اوضته : اوضتك حلوه اوى يا مصطفى
مصطفى: انتى اول حد يجي فيها
رقيه طلعت من جيبها شيكولاتايه: اتفضل
مصطفى: ايه دا
رقيه: شيكولاته بدل ال اخدتها الصبح واعتبرها هديه لبيت الجديد
اخد مصطفى الشيكولاتايه وسمعت صوت مامتها بتنده عليها
رقيه: يلا اشوفك بعدين ماما بتنده عليا
خرجت بسرعه رقيه شافت مامتها عند الباب
مامت مصطفى: تعبتك معايا يا فاطمه تسلميلى
مامت رقيه: متقوليش كده يا سلوى احنا جيران والجيران ملهمش غير بعض
هنستاناكوا بكره ع الغدا اهو ابو مصطفى يتعرف ع ابو عمار وابو مهاب واعرفك ع زوزو اختى
مامت مصطفى: ان شاء الله يا حبيببتى ..
مامت رقيه: سلام عليكم
مامت مصطفى: وعليكم السلام ..سلام يا روكا
رقيه : باى يا طنط ..باى مصطفى
_______________________
تانى يوم ع العصر وصلت سلوى ام مصطفى معاها طبق حلويات هى وجوزها ومصطفى قعدوا شويا وبعد السلام والرغى الغدا اتحط واكلوا كلهم وبعدين طلعوا ف الحديقه ال فىالبيت يقعدوا ورقيه ومهاب وعمار ونهله ومصطفى قعدوا بعيد وهما قاعدين جنب بعض مصطفى قام راح يقعد جنب رقيه راح مهاب شدها وقعد مكانها ومصطفى اتحرج وقعد
مهاب : انت قولت ف سنه كام يا مصطفى
مصطفى: فىاولى ثانوى وانت وعمار ف ثانويه عامه
مهاب بص لرقيه: اهااا
نهله: انا بقى فاعداديه اكبر من روكا بسنه
عمار : احنا مبسوطين اوى انك فى عمرنا
مصطفى باابتسامه : وف نفس المدرسه مدرسه المعز
مهاب : اهااااا .. طيب كويس
عمار : طيب كويس نروح مع بعض بقى
مهاب بص لعمار : مين يروح مع مين
عمار : احنا الخمسه يعنى
مصطفى بص ل رقيه: مالك يا روكا مش بتتكلمى ليه
مهاب : اصلها متعاقبه انها متتكلمش لمده اسبوع
علشان تعرف تسمع الكلام
مصطفى : ومين ال معاقبها
مهاب بص لمصطفى بصه بارده : انا
بيضحك مصطفى : انا ال اعرفه ان عمار هو اخوها وانت ابن عمها
مهاب بيضحك: هو كده فعلا بس علاقتنا احنا الاربعه مفيش حد هيفهمها زينا
مصطفى حس بالاحراج فقام راح عند مامته وباباه وشويا روحوا ع بيتهم
عمار بعد ما مشى مصطفى راح لمهاب
عمار: انت بتكلم الواد كده ليه
مهاب بملامح خنقه: انا اصلا مخنوق منه وبعدين ايه نروح مع بعض المدرسه
انت موافق حد يمشى معانا غريب .. لو انت موافق انا لا ... امشى انت معاه
وانا هروح مع نهله ورقيه .. مفيش حد هيدخل بينا احنا الاربعه
عمار بيضحك: ايه شغل الاطفال دا انت خايف ع ايه رقيه ونهله لسه صغيرين اوى ع كلامك دا وانت بتتكلم اكبر من سنك ليه كده
مهاب بملامح ضيقه: ماشى نروح نسأل عمى وبابا ونشوف
عمار مسك ايده : خلاص خلاص ..كانت عزومه
مهاب : لما نشوف وخلى بالك من عزوماتك
__________________________
مر فتره ومصطفى بيحاول يقربلهم ف المدرسه وبره لكن مهاب بيصده وبيحرجه بقى يتجنب وجود مهاب وبيكلم رقيه وعمار ونهله عادى لانهم بيعاملوه عادى ولما بيشوف مهاب بيمشى فى يوم اشترى مصطفى شيكولاتين وراح ناحيه البيت افتكر رقيه وحبها لشيكولاته
قرر يروح يدهالها وهو رايح شاف مهاب واقف قدام الباب
مصطفى باابتسامه: ازيك يا بيبو
مهاب بوش خشب: اهلا يا مصطفى خير
مصطفى وشه اتغير : هو عمار جوه
مهاب: لا بره
مصطفى: طيب روكا موجوده لو موجوده قولها ..
قاطعه مهاب: مش موجوده
مصطفى: طيب شكرا
مشى مصطفى وهو قافش من مهاب فحس انه بيكدب عليه فقرر يبص من ع السور يتاكد بص لاقى رقيه قاعده تحت شجره بتذاكر حس بكدب مصطفى
استنى لغايه ما مهاب دخل البيت جوه واتشعبت ع السور ونده ع رقيه
مصطفى: روكا... روكا
رقيه بصت ع الصوت وهى مخضوضه : مصطفى انت بتعمل ايه عندك ؟
مصطفى حدف الشيكولاتايه: امسكى انا اشتريت ليكى دى
مسكت رقيه الشيكولاتايه وفرحت وضحكت: طيب ادخل
مصطفى : وقت تانى يلا سلام
نزل مصطفى من ع السور وبص حواليه زى الحرامى ال بيراقب المنطقه ليتقفش لكن مش هو بص ال عمل كده رقيه كمان مسكت الشيكولاتايه ومقدرتش تقاوم وبصت حواليها وخبتها علشان محدش يشوفها وخصوصا مهاب ويزعل منها انها اخدت من حد ... ودخلت بسرعه البيت ودخلت ع اوضتها بسرعه وفتحت الشيكولاتايه واكلتها بااستمتاع ....
__________________________
فى يوم رقيه ومهاب ونهله وعمار قروروا انهم يزرعوا ف الجنينه
ورد وكل اتنين يختاروا نوع يبقى ليهم هما لانهم شافوا ف المدرسه ان لما اتنين بيعتنوا بورده او شجره دا دليل ع ان علاقتهم هتبقى زيها لما يعتنوا بيها سواء اصحاب او اخوات او احباب ...فااختار مهاب ورقيه نوع بذور معينه وعمار ونهله اختاروا نوع ورد تانيه
وزرعوها ف الحديقه ال جوه البيت وكان يوميا بيعتنوا بيها وكانوا سعداء جدا بيها لانها بتاكد ارتباطهم ببعض ........
فى يوم محمد ومحمود ابو مهاب ورقيه
كانوا قاعدين مع بعض لكن محمود وشه متغير وماسك ظرف ف ايده
محمد : مالك مخضوض كده ليه يا محمود متعقدهاش
محمود بزعل : اول مره ابعد عنك وعن هنا وحاسس بغربه قبل ما اسافر
محمد بيضحك: ال يسمع كده يقول انك هتسافر ومش هترجع
محمود: مقدرش يا محمود هو ينفع حد ينفصل عن جذوره هنزل اجازات سنويه
بس من قبل 4 سنين ودا ال مأثر فينا
محمد بيضحك: مهما غبت هترجع تلاقى البيت مفتوح واوضتك واوض مهاب ونهله جاهزين ..وبعدين يا محمود احنا اخوات اه لكن ميولنا مختلفه
انت بتحب التجاره وانا بحب الزراعه فانا هنا ههتم بالارض وانت شوف حياتك
كل واحد فينا يعمل ال بيحبه ومش هجبرك تفضل مدام جتله فرصه بيزنس بره مع صاحبك ال ف المانيا
محمود: والله يا محمد انا مش معترض لو قلتلى خليك معايا ..انا مضايقنى انى سايبك لوحدك
محمد بيضحك: مين قال انى لوحدى فاطمه وعمار ورقيه معايا وزينب ومهاب ونهله معاك ... وبعدين لو قفلت معاك بره بيتك اهو مفتوح واحنا مستنينك
المهم انت تخلى بالك من نفسك ومن زينب ونهله ومهاب يا محمود
عروسه ابنى وعريس بنتى امانه معاك
محمود: انت بتوصينى داانا مستنى اليوم ال هنشوفهم ف كوشه واحده هما الاربعه ..
محمد: عارف والله يا محمود ... يلا تسافر وترجع بالسلامه
وتعال ندخل لان فاطمه وزينب هارين نفسهم عياط من ساعه ماعرفوا حوار السفر
محمود باصص ل محمد: اذا كان انا مش قادر ابعد عن اخويا
هما هيقدروا ازاى يبعدوا عن بعض
محمد مسك ايد محمود اخوه وطمنه: مهما طولت الايام هنتلاقى تانى يا محمود المهم متقطعش ويفضل تواصل
محمود: ان شاء الله اكيد ... ويلا ندخل نلحق الطوفان
ضحكوا الاتنين وقاموا يدخلوا لمرتتاتهم وهما بيعيطوا وكل واحد حاول يهدى مراته
ناحيه التانيه عمار ومهاب ونهله ورقيه قاعدين ف الجنينه ال قدام البيت
رقيه قاعده قدام الورد ال لسه زارعها مع مهاب وبتعيط لاقت حد حط ايده على كتفها
بصت لاقته مهاب : روكا
رقيه بتحاول تمسح دموعها: ايوه يا بيبو
مهاب : متعيطيش كده ..احنا مش هنغيب وهننزل اجازات
رقيه: سمعت من خالتو وعمو انتم كلكم هتوحشونى يا بيبو البيت هيفضى
مهاب : متقلقيش هنزقكم جوابات واتصالات
رقيه بتحاول تمنع دموع : ماشى ..ماشى
مهاب : بس قبل ما اسافر عاوز اطلب منك طلبين لو منفذتهمش انتى عارفه
رقيه : ايه الطلبين
مهاب بص ع الورد ال لسه زارعينه: تخلى بالك من الورد
وتصوريلى مراحل نموها وتبعتيهم ف جواب اشوفهم وتطمنينى عليكى دايما
لانك هتوحشينى بجدرقيه بدموع نازله من عنيها : وانت اكتر
مهاب: تانى حاجه بقى خفى من الحلويات والاكل
عاوز ارجع الاقيكى ارفع من نهله
رقيه بصت ع نفسها : هحاول
مهاب : هشوف .. لو حصل ليكى عندى هديه كبيره وانا نازل اول اجازه
رقيه : حاضر
مهاب: وذاكرى يا روكا .. ومصطفى يا روكا
رقيه : ها .. حاضر حاضر
نهله جت لرقيه ومهاب راح ناحيه عمار يتكلموا
رقيه بدموع نازله من عنيها : هتسافروا خلاص يا نهله هبقى لوحدى
نهله بتمسح دموعها : مش هتبقى لوحدك يا روكا احنا هننزل اجازه
رقيه باصه ل مهاب وهو قاعد مع عمار : هيوحشنى مهاب يا نونه وانتى كمان
نهله حضنتها وهى بتعيط : وانتى كمان يا روكا
كانت ليله وداعيه غريبه ومحزنه لكل ع الفراق ال حصل وصلوهم لمطار ورجعت رقيه دخلت ع اوضتها وعمار ع اوضته زعلانين ومحمد وفاطمه زعلانين لفراق اخواتهم لكن دى سنه الحياه لقاء وفراق ولقاء .......
__________________________
عدت 8 سنين من سفر مهاب ونهله وظروف حصلت فطولوا ومش نزلوا اجازه
لظروف شغل باباهم واستمرت رقيه من ساعه سفر مهاب انها بتعتنى بالورد ال زرعتها مع مهاب وكبرت الحديقه بانواع تانيه وبقى هوايتها تزرع ورود ونباتات ..وعمار بيهتم بالورد ال زرعها مع نهله كوصيه منهم ليهم مش يهملوها
وجابوا كاميرا وبيصوروا الزهور لما كبرت وبيكتبوا ع ضهر الكارت رسايل
ل مهاب ونهله واستمر الوضع دا لمده 8 سنين وكانوا بيتبادلوا الرسايل مع بعض لغايه ما اشتروا كمبيوتر لكل واحد ف اوضته ومهاب ونهله عملوا ايميلات وبقوا يراسلوا بعض ويتكلموا ع النت فى يوم رقيه كانت ف الحديقه جنب الورد ال يخص مهاب تحت شجره مكانها المفضل ال دايما بتقعد فيه وصورت الورد وماسكه القلم وهتكتب ع ضهر الصوره مامتها
راحت ناحيتها : روكا انتى هنا وانا فاكراكى خرجتى
رقيه: لا ماما قاعده هنا بكتب ل مهاب انى زرعت نوع مشابه لوردال زرعنا
مامتها : حبيببتى يا روكا انتى طول السنين دى لا مليتى ولا زهقتى
رقيه: بصراحه ياماما انا عاوزه مهاب ينزل بعد الغياب دا يلاقى كل حاجه زى ما سابها مش عاوزه احسسه بالفرق
مامتها بنبره حزن: حد يصدق انى بقالى 8 سنين مشفتش اختى
رقيه باابتسامه: متعرفيش ظروفهم ايه يا مامتى ..
ماهما وضحوا ان ظروفهم مسمحتش ينزلوا وخلاص قريب هينزلوا اهو ف اجازه الصيف لما نهله تاخد الاجازه علشان الخطوبه
مامتها: يجوا بالسلامه انا و عقبالك يا حبيببه ماما
رقيه بكسوف: يوه بقى يا ماما
مامتها بتضحك: انا زينب وحشتنى اوى
رقيه: وانا كمان
مامتها : خالتك بس ال وحشتك
اتكسفت رقيه: كلهم يا مامتى كلهم الله
مامتها: ربنا يفرحنى بيكى واشوفك عروسه زى القمر
رقيه اتكسفت وبصت ع الارض
مامتها: يلا هقوم انا اشوف عمار ال قاعد طول اليوم قدام الكمبيوتر بيرغى مع نهله
رقيه: متسبيهم يا مامتى
مامتها: لا يا شيخه يلا خلصى وادخلى الجو هيليل اهو ولا هتفضلى لنص اليل
رقيه: لالالالا انا بخلص اهو وقايمه
مامتها بتضحك: يارب افرح بيكى انتى ومهاب بقى قريب
قامت مامت رقيه من جنبها وسابت رقيه ع وشها ملامح كسوف وفاجاءه
لاقت حد ظهر من ورا السور : روكا
رقيه بصت ع الصوت: مصطفى
مصطفى: قفشتك
رقيه مخضوضه: خضتنى يخربيت عقلك
مصطفى بيضحك: المفروض اتعودتى انا بقالى 8 سنين طريقه مراسلاتنا السور حتى السور يشهد
ضحكت رقيه : الاول قلت كان ف سبب مكهربك من دخول البيت ..من بعدها برضه زى مانت
مصطفى بيضحك: استسهلتها بقى وبعدين عقبال ما ادخل همشى شويا كده ابص القيكى ف وشى ماهو انتى مبتقعديش غير هنا تحت الشجر يا وهيبه يااما اكلتى البرتقال ...وغير كده انتى واخده وصيه يااختى فاكره قولتيلى ايه من 8 سنين مصطفى مهاب قالى متقفيش مع مصطفى قدام بوابه البيت البيت لوحدكم
رقيه بتضحك : ماشى ياعم المطرب ..انت كنت فين كده
مصطفى :انا لسه راجع من الكليه نتيجه الترم لسه مظهرتش
رقيه:ونتيجتى
مصطفى : نتيجتك يا وهيبه ال مطلعتش ع الترم التانى هتكون نزلت
رقيه: ونتيجتك
مصطفى : صباح السطلان ..انا جبتها من اسبوع
رقيه افتكرت: اه صح صح وامال كنت بتعمل ايه ف الكليه
مصطفى طلع من جيبه شيكولاتايه وحدفهالها : امسكى دى واسكتى
رقيه بصت بسعاده لشيكولاته: يخربيتك يا مصطفى
مصطفى اتخض : بتدعى عليا وانا بظبطتك يومياتى ..انا غلطان
رقيه : انا بقالى فتره بحاول اعمل ريجيم وانت بتبوظهولى
دى البيتزا بتاعه امبارح لسه طعمها ف بوقى
مصطفى : ريجيم ايه انتى عسوله كده وبطبوطه
رقيه: مهاب نازل كمان شهر وانا كنت عاوزه افأجاءه بانى خسيت
زمان كان بيقولى انى هبقى كعبوره وفعلا حصل ..وطلب منى ابقى زى نهله
مصطفى بوش خشب: هو انتى شغاله عنده ولا ايه ..ابقى زى ماانت عاوزه متجيش ع نفسك علشان حد ولا تحرمى نفسك ..انتى مش تخينه عملاقه انتى جسمك مليان بس عادى بتمشى وبتتحركى وبتلبسى
..انا لو شفتك اوفر كنت هقولك يا رقيه فكك استمتعى بالشيكوتايه علشان انا ورايا مشوار وقومى من تحت الشجره يا وهيبه الجو هيليل
رقيه: اوك يلا سلام
مصطفى : روكا
رقيه بصتله ايوه
مصطفى: لايق عليكى كعبوره بدل روكا
رقيه حدفته باازازه فاضيه جنبها: امشى يا واد
ضحك مصطفى : سلام لوكا كعبوره
رقيه اتغاظت من الاسم ودخلت البيت وهى متغاظه
مشى مصطفى ودخلت رقيه البيت وهى داخله شافت مامتها وباباها قاعدين يتفرجوا ع التليفزيون باباها قاعد ومامتها بتقطع تفاح ف طبق :
فاطمه: اتفضل
محمد: يسلملى ايدك
فاطمه زقت ايدها: لا انا هاكلك بنفسى
محمد: هاهاهاها انا اتعودت ع دلعك دا يا فاطمه
فاطمه: اتعود براحتك هو انا ليا غيرك اخلى بالى منه واهتم بيه
محمد: انا بجد مش عارف اعمل ايه ارد ال بتعمليه
رمت راسها ع صدره : كفايه انك موجود معانا بنفسك وحامينها وجودك معانا بالدنيا ياابو عمار
محمد ضم فاطمه ناحيته وباس راسها: ويخليكى ليا ياام عمار ولا اتحرم منكم
رقيه شافت المنظر دا ابتسمت ونسيت اغاظه مصطفى وتخيلت مهاب وهى كده لما يتجوزوا شويا و قربت منهم
رقيه: احم احم ... هى روكا اتنست ولا ايه
باباها: دى روكا هى الدنيا
قعدت جنب باباها من الناحيه التانيه ةرمت راسها ف حضنه : حبيببى يا بابا
راح ضم محمد فاطمه ورقيه : يخليكوا ليا يا اغلى الناس
رقيه قامت: انا هقوم بقى علشان مبقاش عزول انا طالعه اوضتى ولا شوفت حاجه اهو
حطت ايدها ع عينها ومشيت بسرعه وهى بتضحك ومامتها وباباها بيضحكوا
فاطمه: امتى اليوم ال هشوف رقيه ف الكوشه
محمد: متستعجليش الايام بتتعجل اهو خطوبه اخوها ف الصيف وهى بعده ع طول انا اتفقت مع محمود ع كده مش عاوز احس بالبيت فضى ماهو مش فارق معاه دا عاجبه العيال كلهم هيبقوا معاه فقلتله عمار الاول وبعدين رقيه تكون خلصت الجامعه وهى كده فاضلها سنه غير السنادى
فاطمه: فعلا هيقطعوا بيا ع اد فرحانه ..ع اد ما انا زعلانه
محمد: مقدر ومكتوب لا مفر منه كده هيتجوزا ويبعدوا وكده هيتجوزوا ويبعدوا
مش هيفضلوا معانا طول العمر هيبقى ليهم حياتهم
فاطمه : ربنا يسعدهم ويهدى بالهم ويفرحهم دايما
محمد: يارب
طلعت رقيه راحت اوضه عمار وقفت شويا وقالت لنفسها : خبطى ع الباب يا روكا
خبطت ع الباب ودخلت عمار كان قاعد قدام الكمبيوتر : روكا
رقيه: معطلااك عن حاجه
عمار: لا خالص داانا كنت بتكلم مع نهله وقفلت معاها
رقيه: وعامله ايه تلاقيها فرحانه انها نازله بعد الفتره دى
عمار : تيجى لحق يا روكا انا ال هطير من السعاده زهقت من انى بشوفها كاميرا وصوت .. وحشتنى وحشنى المس ايديها دول 8 سنين
رقيه بابتسامه فى سرها بتقول: ياترى مهاب حاسس بكده ومستعجل ع رجوعه مصر علشان انا وحشاه ويشوفنى بالرغم انه كان مشغول الفتره الاخيره بس هانت ع الاقل انت ياعمار بتشوف نهله كاميرا انما انا مهاب مبنتكلمش غير راسايل واتصالاات كل فين
عمار شاف رقيه سرحانه وع وشها ابتسامه: رقيه
رقيه اتخضت: ايه ياعمار خضتيتنى
عمار : سرحتى لفييييين .. مهاب
رقيه اتكسفت: يووه بقى انا خارجه
عمار : استنى بس انتى كنتى عاوزه ايه
رقيه افتكرت الصور ف ايديها: اها الاب بتاعى بايظ فكنت عاوزاك ترفعلى الصور دى وتبعتها ع ايميل مهاب
عمار : يااااااااااااه بس كده من عنيا
رقيه: هما حددوا هينزلوا امتى بالظبط
عمار: شهر 8 كده تكون نهله خلصت الامتحانات الجامعه
رقيه: طيب كويس..انا هقوم اروح اوضتى شويا انام لانى نازله الصبح الجامعه
عمار: تمام بس ايه ال ف جيبك دا
رقيه بصت: اه ..دى شيكولاته
عمار: شامم ريحه مصطفى
رقيه بتضحك: اه ..هو فعلا جبهالى .. كل مره يعدى اكون قاعده يحدفلى شيبسى...شيكولاته ... يجبلى بيتزا ... مظبطنى بصراحه
عمار : انتى مش بتنفذى كلام مهاب ولا ايه ..تحبى افتن عليكى
رقيه: كده اهون عليك ... واصلا مصطفى مش بيعمل حاجه غلط
ومهاب قال مش تقفى مع مصطفى قدام البوابه لوحدك
الله بقى ... انا ماشيه
فتحت الشيكولاته واكلت منها رقيه ومشيت وعمار باصص عليها : لما نشوف مهاب هيقول ايه لما يرجع
__________________________
مرت اجازه نص السنه وابدء الترم الدراسى التانى ورقيه واقفه قدام بوابه البيت بتبص ع الساعه: انا معرفش اتاخرت ليه دى
مصطفى شافها من بعيد وقرب منها بس مش اوى : روكا صباح الفل
رقيه: صباح الفل ..رايح الجامعه ولا ايه
مصطفى : اها .. وانتى
رقيه مسكت الموبيل : مستنيه سها هتعدى عليا .. مش كان زمانك خلصت وشغال دلواقتى ياعم المعيد ..وبعدين انت واقف بعيد ليه كده
مصطفى: نصيب بقى يااختى اعمل ايه مقدر ومكتوب ...وبعدين انتى ناسيه ممنوع الاقتراب من بوابه البيت وانتى بمفردك يا فتاه
رقيه ضحكت : اه صح خلاص هجيلك انا
راحت رقيه ناحيه مصطفى وطلع من جيبه شيكولاتايه : امسكى يا بنيتى
رقيه بفرحه: شيكولااته
مصطفى: شايفك هفاته اليومين دول قول اروملك عضمك شويا
بالكتب ال مسكاها رقيه خبطت مصطفى : بتتريق ماشى خدها مش عاوزه
بيضحك مصطفى: بهرج يا بنتى بهرج ..
بس والله لو بقيتى مكعبره كعبره الكوره الكافر هتبقى ف عينى غزال رقيه انت مفيش زيك انتى ف عينى احلى واحده
رقيه : بتثبتنى ماشى
مصطفى بص لرقيه وقرب منها وبصوت واطى : انا ولا عمرى ثبتك كلامى كله ليكى ...
ف اللحظه دى سمعوا صوت من وراهم .: رقيه
رقيه بصت ع الصوت :.........
__________________________
يتبع
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق