(2)
مرت اجازه نص السنه وابدء الترم الدراسى التانى ورقيه واقفه قدام بوابه البيت بتبص ع الساعه: انا معرفش اتاخرت ليه دى
مصطفى شافها من بعيد وقرب منها بس مش اوى : روكا صباح الفل
رقيه: صباح الفل ..رايح الجامعه ولا ايه
مصطفى : اها .. وانتى
رقيه مسكت الموبيل : مستنيه سها هتعدى عليا .. مش كان زمانك خلصت وشغال دلواقتى ياعم المعيد ..وبعدين انت واقف بعيد ليه كده
مصطفى: نصيب بقى يااختى اعمل ايه مقدر ومكتوب ...وبعدين انتى ناسيه ممنوع الاقتراب من بوابه البيت وانتى بمفردك يا فتاه
رقيه ضحكت : اه صح خلاص هجيلك انا
راحت رقيه ناحيه مصطفى وطلع من جيبه شيكولاتايه : امسكى يا بنيتى
رقيه بفرحه: شيكولااته
مصطفى: شايفك هفاته اليومين دول قول اروملك عضمك شويا
بالكتب ال مسكاها رقيه خبطت مصطفى : بتتريق ماشى خدها مش عاوزه
بيضحك مصطفى: بهرج يا بنتى بهرج ..
بس والله لو بقيتى مكعبره كعبره الكوره الكافر هتبقى ف عينى غزال رقيه انت مفيش زيك انتى ف عينى احلى واحده
رقيه : بتثبتنى ماشى
مصطفى بص لرقيه وقرب منها وبصوت واطى : انا ولا عمرى ثبتك كلامى كله ليكى ...
ف اللحظه دى سمعوا صوت من وراهم .: رقيه انا ....
بصت رقيه ع الصوت وملامح وشها مقلوبه :كل دا يا ابله والله كنت همشى
مصطفى حس ان سها جت ف لحظه غلط رسم ع وشه ضحكه: دى كدابه كانت خلاص هتفرش وتقعد هنا هتستناكى اهو
رقيه خبطته بكتاب: يا رخم
سها شافت مصطفى حاولت تظبط ف نفسها : روكا حبيببتى يا مصطفى
رقيه حست بسها بتسبل ل مصطفى وهو ولا هنا: طيب يا حبيببتى يلا بينا هنتاخر
مصطفى: يلا بينا مواصلاتكم ع حسابى يلا
رقيه: ايه البذخ دا
سها بصوت رقيق: ميرسى اوى
رقيه بصتلها ع تحولها دا : لا حول العالم يلا بينا
ومشيوا راحوا الجامعه الجامعه
_______________________________________________
فى نفس الوقت فى المانيا كانت نهله بتجهز علشان تنزل جامعتها
نهله: ماما ..ماما
زينب: ايوه ..ايوه
نهله : مشفتيش شاحن الموبيل
زينب: اها تلاقيه ف اوضه مهاب كان عاوز شاحن لان الشاحن بتاعه باظ امبارح
فعقبال ما يجيب انهارده واحده
نهله: مستر مهاب بات عندنا امبارح مطلعش شقته يتحسد وبعدين مش عارف يجيب شاحن ..وراجع متاخر اوى يعنى
زينب: اسكتى بس انا ما بصدق انه يقعد معانا ومش يطلع شقته وحوار تاخيره دا مش فاهماله بيرجع متاخر وبيصحى ينزل بدرى الصبح وقلنا شغل وبليل بيقولى شغل
نهله: اها مع سهر .. بيراجعوا الشغل بليل
زينب قلقت من لهجه نهله: لالالا سهر دى متربيه معاكم هما اصحاب واخوات و هو قالى انهم اصدقاء شغل مفيش اكتر وهى عنده زيك
نهله : بجد ..وانتى صدقتى ع طول طيب يا مامتى ركزى مع مهاب
زينب : قلقتينى ليه ..يمكن دا السبب انه بيتجاهل رقيه
نهله اتفاجئت : بيتجاهل مين ازاى هى رقيه اشتكتلك ؟
زينب : لا بالعكس ودا ال محيرنى كل ما اكلمها الاقيها بتضحك وبتتكلم عادى
نهله: وانا كمان عمار ملحظش حاجه ولا رقيه لما بتكلمنى بتحكيلى حاجه
زينب : تخيلات تخيلات ان شاء الله مفيش حاجه
نهله : طيب ممكن تدخلى تجبيلى الشاحن علشان انا نص ساعه ونازله
زينب : حاضر
راحت زينب اوضه مهاب خبطت ودخلت لقته بيلبس :
زينب: صباح الخير
مهاب: صباح الفل يا زوزو
زينب: الفطار ف خلال 10 دقايق هيكون جاهز بس كنت عاوزه الشاحن الموبيل
مهاب وبيربط\ الجرافته: الشاحن ع الكوميدينو هناك واشكرى نهال والفطار مش لازم هفطر ف الشغل
زينب راحت تجيب الشاحن ورجعت تتكلم مع مهاب : مهاب انت ف حاجه مخبيها عنى
مهاب بيضحك: حاجه زى ايه
زينب: بتكلم رقيه وبترد عليها ولا لا
مهاب تهته: ها .. اها بكلمها لما بكون فاضى وبرد لما بكون فاضى
زينب: مهااااااب
مهاب: والله مشغول يا زوزو يلا اقولك سلام
خرج مهاب بسرعه وساب مامته محتاره ومش عاوزه تفهم غلط
اخدت الشاحن وراحت ع اوضه نهله وادتهولها ونزلوا يفطروا
_______________________________
رقيه وهى ف الجامعه كان عندها محاضرتين بس حضرتهم وباقى اليوم فاضيه
وكان ف الجامعه انشطه تخص الرسم والخزف وزراعه الورد والنباتات
فاشتركت رقيه وسها صاحبتها ف نشاط زراعه وتنسيق الورود كهوايه وكانت بتنفذ ف حديقه ف بيتها ومليتها زهور وورود ونباتات وكانت هى ال بتهتم بيهم وكانت بتهادى ناس بالورد ال بتزرعه
سها : انهارده حر اوى
رقيه: لا خالص متكسليش مش هنمشى بدرى لو عاوزه تمشى امشى
سها اتنهدت: مقدرش امشى لو هموت
رقيه : اهاااا علشان مصطفى جى
سها بسهوكه: ايووووه
رقيه: ماهو طول ماانتى راميه نفسك كده مش هيحس اتقلى
سها بصتلها: ونبى ايه .. ماتقولى لنفسك الكلام دا
8 سنين وانتى راميه نفسك ع مهاب وهو تقيل وبيكبر ليكى
رقيه : لا يا حبيببتى الوضع مختلف ..
مهاب ابن عمى وابن خالتى واحنا ف حكم المخطوبين وقريب هنبقى متجوزين
سها : طيب مالك بتتكلمى وانتى مش مبسوطه ليه
رقيه اتنهدت: مش عارفه اول ما سافر مهاب كان دايما بيبعتلى جوابات وبيكلمنى ف التليفون البيت بعد سنتين ابتدى يقل واحده واحده ويغيب ف الرد عليا ع رسايلى حتى ع النت مبقتش اشوفه كتير يعنىع فترات اطول من ال قبلها وبعدين رجع يرد عليا باانتظام بس رسايل ومكالماته قليله ولو رد عليا بيبقى مشغول ..انا مش فاهمه
سها: يعنى ايه
رقيه رجعت لنفسها باابتسامه: مش مهم ومش هفكر هانت اهو جى ف الاجازه وهشوفه ودا المهم انا مش هفكر ف ال فات اكيد هو مشغول مش فاضى انا قلبى بيقولى كده
سها : هو مهاب بيحبك يا روكا
رقيه : اكيد احنا موعدين لبعض
سها : بس دا مش شرط علشان تحبوا بعض لازم تتاكدى
رقيه بصت لسها : من غير تاكيد
سها: طيب ... يارب اوعدنى ل مصطفى
ف اللحظه دى سمعوا شخص من بعيد معاه حاجه ساقعه : الحاجه الفرش لناس الفرش
سها بسعاده: ميرسى
رقيه: تسلم يا باشا يلا نشوف ال ورانا بقى
مصطفى: يلا
_______________________
رجعت نهله من الجامعه وقعدت تدور ع مامتها
نهله: زوزو انتى فيييييييين يا زوزو
لو خرجتى لفتن عليكى ل حوده يا زوزوو
لفت عليها البيت كله فقررت تطلع اوضتها وهى رايحه ع اوضتها شافت نور اوضه مهاب شغال واستغربت
نهله: معقوله يكون مهاب موجود ف البيت بدرى كده
قربت من الاوضه والباب كان موارب فتحت الباب شافت مامتها قاعده ع مكتب مهاب
نهله: ماما ..انتى بتعملى ايه ؟
مامتها اتخضت : ايه دا يا نهله خضتينى اتنحنحى ولا حاجه
نهله بااستغراب: انتى بتعملى ايه ف اوضه مهاب وفاتحه الكمبيوتر بتاعه
زينب اتخضت فراحت تقفل الاب من غير ما تقفل الايميل : لا مفيش مفيش
كنت بتكلم مع فاطمه
نهله: انتى دايما بتتكلموا انتى وخالتو مايك انما انتى كنتى بتكتبى
زينب اتوترت: عادى يعنى المايك عندها بايظ
نهله: طيب قفلتى ليه اول ما دخلت كنت عاوزه اسلم عليها
زينب اتوترت اكتر : اصل ..اصل .. انتى بتحققى معايا يا نهله ولا ايه
انا نازله اجهز الغدا مش كنتى تقولى انك راجعه بدرى .. بعد كده اتنحنحى
خرجت زينب وهى حاطه ايدها ع صدرها من الخضه ..نهله كانت مستغربه ال حصل فبعد ما مامتها خرجت من الاوضه راحت قعدت وفتحت الاب تانى وكان مفتوح ع ايميل مهاب القديم بصت لاقت المفاجاءه.........!!!
ان من دقتين ف رد ع رساله لرقيه اتبعت فاستنجتت ان مامتها هى ال بعتت ..
فراحت راجعت كل الرسايل الاخيره ولقت نفس الاسلوب والكلام القصير قفلته بسرعه من دهشه ونزلت لمامتها ف المطبخ
راحت المطبخ: ماما .. انا عاوزاكى
زينب : مش فاضيه زى ماانتى شايفه يانهله بعدين
نهله: لا دلواقتى يا ماما لازم افهم ال حصل
زينب: تفهمى ايه كنت بتكلم مع اختى ايه الغريب
نهله: الغريب ان الكمبيوتر لقيته مفتوح ع ايميل مهاب القديم ورقيه بتبعت عليه الرسايل وان من دقيقتين كان ف رد اتبعت ومهاب مش بقى يستخدم الايميل دا ..ممكن افهم ايه ال بيحصل بالظبط
زينب حست انها اتزنقت كانت ماسكه معلقه ف ايدها سابتها ف الحوض وشدت كرسى وقعدت
زينب بملامح ضيقه: كان لازم اعمل كده علشانكم
نهله اتفأجئت: يعنى انتى ال كنتى بتردى ع رسايل رقيه ع انها من مهاب
زينب: اخوكى اتغير من بعد ما جينا هنا .. بعد ما كان مدايم ع انه يبعت لرقيه كارت واحنا بنبعت الجوابات زى ماانتى كنتى بتعملى ..بدء واحده واحده ينفض مره وانا افوت وبقى ينسى وانا افكره وبالعافيه يكتب
مره واحده كنت بتكلم مع رقيه
**فلاش باك **
رقيه: وحشتينى يا خالتو انتى وعمو ونهله
زينب: وانتى كمان بس ايه مهاب مش وحشك ولا ايه
رقيه : انا زعلانه منه .. مبقاش يرد عليا خالص وانا ببعتله
صور الورود ال اتزرعت وال انا زودته عليهم ومش بيرد هو مشغول اوى كده يا طنط انه مش فاضى يرد عليا
زينب اتفاجئت : اصله ف شغل جديد مع عمك ومشغول طول اليوم يادوب بيرجع ينام وانا همصلك ودانه وهخليه يرد عليكى
قفلت زينب مع رقيه واستنت مهاب لما يرجع من بره
مهاب: مساء الفل يا زوزو فنجان قهوه لحسن انا مصدع ومعاه مسكن
زينب : حاضر .. هحصلك علشان انا كمان عاوزاك
جهزت القهوه مع المسكن وطلعت زينب الاوضه : اتفضل
مهاب: تسلملى ايدك يا زوزو
زينب قعدت : ممكن اأسئلك سؤال
مهاب: طبعا خير
زينب وملامح ضيقه ع وشها : انت مش بترد ع رقيه ليه وقطعت ليه ؟
مهاب : رقيه .. مين
زينب بعصبيه: مهاب
مهاب: اه رقيه رقيه بنت عمى وبنت اختك
زينب : ايوه ليه مش بترد
مهاب: مشغول يا زوزو بس لما هفضى هرد
زينب : طيب قوم افتح ايميلك وابعت ليها اميل
مهاب بصوت كسل: بعدين هى مش هتطير
زينب بعصبيه: قوم دلواقتى يا مهاب
مهاب لاحظ غضب وعصبيه مامته: حاضر حاضر
قام مهاب فتح الايميل وبص وعمال يدور ع الايميلاات مش لاقى اسمها : هى فى دى دى مش باعته حاجه خالص اهو
زينب بصت لمهاب: ازاى دى قايلالى انها بتبعت ع طول
مهاب سكت لحظه وافتكر : اه .. يبقى الاميل القديم افتكرت
زينب : هو انت عملت ايميل جديد ومش بعتهولها وسبتها تبعتلك ع القديم
مهاب توه كلام مامته : استنى ابص اشوف يارب افتكر الباسورد
بعد محاولات علشان يفتكر الباسورد فتح الاميل واتفأجئ من عدد الرسايل :ايه كل دا دا كل يوم كانت بتبعت
زينب : وانت مكبر دماغك
مهاب : وانا هلحق ارد ع كل دا ازاى
زينب قامت : رد ع اخر رساله وقلها انك مشغول
كتب مهاب رد بسيط وبيفتح ف الرسايل وع وشه ابتسامه سخريه: هى رقيه فاضيه اوى كدهمش وراها حاجه غيرى ولا ايه دى بتحكيلى يوميات هجيب وقت منين
زينب خبطت مهاب: اتكلم عدل عليها
مهاب : تعملى معايا جميله يا زوزو علشان انا بجد ببقى مشغول ولا عاوز ازعلك ولا ازعلها هكتبلك الباسورد وانتى ابقى شوفى الرسايل وانا لما اكون فاضى هرد
زينب : ليه رد انت هو مبعوتلى انا
مهاب : طيب بصى ردى مره وانا هرد مره علشان مشغول بجد مش فاضى لرغى دا
زينب : مهااااااب اعدل كلامك عن رقيه
مهاب : اسف اسف بس بجد مشغول وانتى اتعاملى بليز يا زوزو
زينب: وانا من وقتها بفتح الرسايل وارد عليها والايميل لرقيه بس ورسايلها
نهله بصدمه: يعنى مهاب مش ادى رقيه الايميل الجديد وسايبها طول السنين دى لغايه دلواقتى ع الايميل القديم
زينب بتتنهد: ايوه .. ولو ابوكى عرف هينكد عليه وعلينا .. انا بحاول الم لغايه ما ننزل مصر
نهله: بس يا ماما غلط ال حصل ..رقيه متستهلش كده
يعنى هى معلقه نفسها بمهاب وبترد ع ردك ف الرسايل وهو ميعرفش عنها حاجه
زينب: نهله متقوليش حاجه لعمار خالص ولا اكنك شوفتى حاجه
... وهانت هننزل مصر وربنا يسهل ..رقيه من صغرها متعلقه بمهاب ومستنياه
انا مش هخلى مهاب يكسر قلبها مهما حصل
نهله: حبيببتى يا روكا والله ما تستهلى واحد زى مهاب
زينب بصتلها جامد: يعنى ايه متستهلش وهما موعودين لبعض
نهله بقلق: بعد ال سمعته ..اتكلمى مع مهاب ع موعدين دى لان واضح اننا هنشوف ايام عجب وانا لا هتكلم ولا هقول حاجه ..
زينب: لا ان شاء الله خير ..
وال اتفقنا عليه من صغركم هيحصل حتى لو حصل ايه ابوكى مش هيسكت لو عرف وهيصمم اكتر
نهله باصه لمامتها بصه قلق : ربنا يستر
________________________________________
ف يوم رقيه كانت قاعده ف الحديقه ال ف البيت تحت نفس الشجره وعماله تبص لورد ال زراعه وفرحانه وع وشها ابتسامه كبيره ...فاجاءه سمعت صوت جايلها من ع السور
مصطفى: روكا بخ
رقيه بصت ع الصوت وضحكت: انا لو مخلفتش يبقى انت السبب
مصطفى: لا لو مخلفتيش يبقى سورى غبائك السبب المفروض اتعودتى كل مره تحسسينى انى اول مره يا شيخه السور لو بينطق كان نطق وقالك
رقيه : ماشى ياعم الرخم ..بتيجى ف اوقات رخمه زيك
مصطفى: ايه بتفكرى فيا ولا ايه
رقيه : رخم والله
طلع مصطفى شيكولاتايه وحدفها لرقيه: امسكى التموين
رقيه بصت لشيكولاته وحدفتها ل مصطفى: لا خدها انت انا لمده شهرين همنع حلويات وهخف اكل
علشان اخس شويا ..علشان لما نهله تشوفى متتريقش عليا
مصطفى بضيقه: نهله برضه ولا مهاب
رقيه: نهله او مهاب وبعدين مهاب طلب منى انى مش اتخن معانها فلتت منى المسأله بس هحاول اظبط الحياه الشهرين دول ع الاقل يوم خطوبه عمار ونهله ابقى حاجه حلوه
مصطفى: رقيه انتى حلوه زى ماانتى
رقيه: لا ياخويا انا عاوزه اخس شويا واهو من روح الرشاقه
مصطفى بزعل: يعنى مش هتاخدى شيكولاتى
رقيه: هاخدها بس دى الاخيره علشان متزعلش ...
انا داخله بقى وحاول متجبليش تانى ساعدنى
عاوزه لما يشوفنى مهاب يتفاجئ
مشيت رقيه ومصطفى واقف وباصص عليها وع وشه ملامح زعل وخبط قلبه: وبعدين معاك ماانت عارف انه مينفعش هتعمل ايه وهى اصلا عمرها كله بتفكر ف مهاب ومش شيفاك ..انسى
ونزل مصطفى ومشى دخل بيتهم
_________________________
فى يوم مهاب كان ف الشغل ف مكتبه لقى ال خبط ع الباب ودخل
مهاب:سهر وحشتينى
سهر راحت ل مهاب وحضنها: بيبى وحشتنى
مهاب : انتى اكتر جيتى امتى من السفر
سهر: لسه مطلعه شنطى الشقه وجيت ع طول اشوفك ..وحشتنى
حضنها مهاب : وانتى كمااااان
سهر : ايه الشجاعه دى كنت دايما تاخدنى حضن خطف كده هو اونكل مش هنا ولا ايه
مهاب: لا الحمد الله خرج هو وباباكى فى مشوار شغل
انا هخلص ونخرج نتغدى ثوانى
سهر: مستنياك ف مكتبى اموووواه
مهاب : وراكى ع طول
:*خلص مهاب شغل وعدى ع سهر واخدها وراح مطعم يتغدوا
سهر : امممم كنت مفتقده اكل معاك يا بيبى
مهاب: وانا كنت مفتقدك ..
سهر: هتسافر ايجيبت امتى ؟
مهاب اتنهد: كمان شهر ونص كده
سهر: انت مضايق بلاش تروح
مهاب : ياريت ينفع انا كنت بخطط اخلع مننهم ويروحوا هما بس دى خطوبه نهله ومينفعش محضرش وخصوصا ان دى اول مره ننزل اجازه من 8 سنين
سهر : وهتغيب يا بيبى
مهاب: ان شاء الله لا
سهر مسكت ايد مهاب: عقبالنا يا بيبى
مهاب: ان شاء الله قريب
سهر بملامح غيره: وقريبتكم دى هتشوفها اكيد
مهاب : مين .. اه رقيه ..انا بقيت انساها فعلا
سهر : بس فاكراها اهو
مهاب بيضحك: بتغيرى يا بيبى داانا بس علشان بسمع اسمها ف البيت وهى قريبتى الوحيده ال اعرفها
سهر: مش دى كنت قايلى ان مقرى فتحتكم وانتم صغيرين ومواعدين بعض من اهلكم انكم لما تكبروا تتجوزوا ..الفيلم العربى القديم دا
مهاب بيضحك: انتى مصدقه ان انا اعمل كده ..هما يقولوا ال يقولوه استحاله
سهر : بيبى انا ممكن اموت لو عملت كده
مسك مهاب ايد سهر وباسها: بعد الشر عليكى يا بيبى
لما ارجع من خطوبه نهله هفاتح بابا ف موضوعنا مش هستنى
سهر باابتسامه : ان شاء الله
________________________
ف يوم رقيه داخله البيت عدت ع الصالون سمعت مامتها وباباها بيتكلموا ولحظت اسمها اتقال وقفت تسمعهم من بعيد
محمد: محمود كلمنى انهارده يأكد علينا انهم حجزوا خلاص
فاطمه: طيب كويس هنوضب الاوض وكله هيبقى تمام
محمد: بس محمود عاوز يعمل لااولاد مفاجاءه لما ينزل
فاطمه : خير
محمد: بدل خطوبه بين نهله وعمار عاوز يكتبوا
وياخد عمار يسلموا اداره شركه جديده هيفتحها ف ايطاليا
لانه مش فاضى ولا مهاب فاضى علشان هيبتدى ف مشروع بتاعه ويبتدى عمار حياته العمليه ومنها نهله هتكون خلصت جامعتها وتساعده
وهما الاتنين موافقين ومش هيرفضوا ..
فاطمه: والله دا خبر حلو اووى
محمد: والخبر ال هيفرحك يخص رقيه
فاطمه متحمسه: خير
محمد: قرر محمود ان يوم ما يتكتب كتاب نهله وعمار تتم خطوبه رسمى بين رقيه ومهاب
فاطمه بفرحه : بجد ..ايه الاخبار الحلوه دى
محمد: ربنا يسعدهم يارب بس المفروض الاولاد ميعرفوش هيتفأجوا لما يجوا
فاطمه : ف بير متقلقش
رقيه سمعت الكلام كانت هتطير من الفرح طلعت ع اوضتها سها صاحبتها اتصلت عليها
سها: ايوه يا روكا فينك من الصبح
رقيه بصوت فرحه: سيبك من انا فين عاوزه اقولك خبر مطيرنى من الفرح
سها: ايه خير مهاب جه
رقيه: ياريت ..سمعت كلام ان عمار ونهله هيكتبوا كتابهم وهتتم خطوبتى ع مهاب رسمى
سها بفرحه: مبروووووووك يا حبيببتى اخيرا اخر صبرك
رقيه: انا مش قادره اوصفلك سعادتى انا حاسه الدنيا مش سيعانى بجد
داانا كنت بجمع نفسى لما اشوف مهاب بعد الفتره دى دلواقتى احساس انى هلبس دبلته مش قادره اوصفلك
سها: صوتك باين يا حبيببتى ربنا يفرحك ..بصى انا الصبح جيالك
وهنقعد نرغى ونبتدى نجهز الفستان وكده
رقيه: لا اصبرى ..اصلا المفروض اننا منعرفش واتفاجئ لما يجوا
سها : هجيلك الصبح اهو اشوفك ونرغى واشوف مصطفى
رقيه : تشوفى مصطفى فصلتينى يا شيخه .. يلا اشوفك بكره
قفلت رقيه مع سها وفتحت الكمبيوتر ودخلت ع الرسائل لقت رساله من مهاب
**وحشتينى يا روكا خلاص هانت كلها اسبوعين وهشوفك وهشوف الورد ال زرعناها عاوز اشوفك انتى وهما اول حاجه ومجهزلك مفاجاءه حلوه هتعجبك اوى .. ف امان الله.. لااله الا الله سلام **
فرحت رقيه بالرساله وقالت ف سرها: هى دى المفاجاءه يارب كملهالى ع خير
ومسكت موابيلها تبعت رساله لمهاب ع موبيله لانها مش قادره تصبر
**ميرسى ع مفاجئك ال مش كنت اتخيلها لما بعتلى ف الايميل ..
انا مستنيه اليوم ال هلبس ف دبلتك ومكنتش اتخيل انه فى الاجازه وبسرعه كده تيجى بالسلام وهتلاقينى مستنياك محمد رسول الله **
وحضنت الموبيل رقيه من سعادتها ونزلت الحديقه راحت عند الورد والزهور ال زراعاها وراحت ناحيه لورد ال زرعتها مع مهاب قبل ما يسافر ولانها مميزاها حطاهم فى حوض ع شكل قلب وقعدت جنبهم : حبيببكم وحبيببى قرب يجى اهو وبعتلكم سلام ومتقلقوش هو مجهز مفاجاءه ولما هسافر معاه مش هسيبكم هاخدكم معايا زى ما حافظت عليكم هنا هنحافظ انا وهو عليكم هناك
وفاجاءه سمعت صوت مصطفى من ع السور : انتى اتجننتى يا روكا بتكلمى نفسك
راحت رقيه وع وشها ابتسامه : انا اسعد واحده وممكن تقول السعاده جننتى
مصطفى : خير كده ياترى .. عمو محمد اتجوةز ع طنط فاطمه ولا ايه
رقيه خبطته بطوبه جنبها صغيره : يا رخم
مصطفى بيضحك: لا بجد فى ايه فرحينى
رقيه قربت منه وبتوشوشه وبصوت سعاده: انا الاجازه دى هتخطب رسمى ل مهاب
مصطفى سمع الخبر زى الدش البارد : مش كان خطوبه عمار ونهله ؟
رقيه بسعاده: ماهو فعلا هما بس هما كتب كتاب وبعدهم عمار يحصلهم
وخطوبتى قبل ما يمشوا ..انا مبسوطه اوى يا مصطفى
مصطفى باصص ع رقيه : انتى مبسوطه اوى كده
رقيه: جدااااااا اخيرا هبقى مع مهاب
مصطفى بيجمع: ربنا يسعدك يارب ..طيب انا ماشى عاوزه حاجه
رقيه : لا شكرا ..بس انت كنت عاوز حاجه
مصطفى : كنت عاوز بس انتى افحمتينى .. مره تانيه يلا سلام
رقيه : سلام
مشى مصطفى ع البيت وساب رقيه وهى هتطير من السعاده
ودخل بيتهم ودخل ع اوضته ع طول وشويا دخلت مامته عليه الاوضه لقته قاعد ع مكتبه وماسك صوره رقيه وهى بتزرع ف الحديقه ف بيتهم
مامته: مالك يا مصطفى
مصطفى: مفيش يا ماما
مامته بصت ع الصوره : مش احنا اتفقنا انه مش هينفع وتنسى
مصطفى شاور ع قلبه: بس دا مش مقتنع ومش راضى يسمع الكلام
مامته : النصيب والمقدر دايما مش بيبقى برضانا .. ال مكتوب هيحصل اى كان
فبلاش نرسم ف وهم عارفين اخرته .. وخصوصا انى سمعت ان رقيه هتتخطب لما مهاب ينزل
مصطفى بص لمامته: انتى عرفتى
مامته: فاطمه من سعادتها مش عرفت تسكت وبصراحه رقيه تستاهل كل خير
مصطفى بيبص ع الصوره: ياريت ال مكتوبلك يا رقيه يبقى احسن من توقعاتى
وربنا يكتبلك السعاده دايما
مامته قامت حضنته: ويسعدك يا حبيبى ويرزقك ببنت الحلال ال تريح قلبك
وهو ف حضن مامته باصص ع صوره رقيه بحزن
________________________________
ف نفس اليوم ف بيت مهاب ف المانيا مامته دخلت عليه الاوضه
زينب: بيبو
مهاب: ايوه يا زوزو
زينب : عاوزه اتكلم معاك
مهاب قفل الاب : وانا كلى ليكى
زينب : افتح الايميل القديم واقرا الرسايل بتاعه رقيه كلها
علشان لما هننزل المفروض حضرتك ال باعت ورادد عليها .. علشان لما تتكلم معاك تعرف ترد
مهاب بيضحك: انتى عاوزانى اذاكر الايميلاات علشان لما اسمع
زينب بوش خشب: علشان رقيه متستهلش انها تتوجع ولا تتجرح بسبب واحد زيك
مهاب راحت الضحكه: احم.. مالك يا زوزو قلبتى ليه كده
قامت مامته : ورايا حاجات كتير .ومتنساش ال قلتلك عليه مش عاوزه تسبب احراج لينا وقبل كل حاجه دى بنت عمك وبنت خالتك يعنى مش هتعرف تهرب منها ..
خرجت زينب من اوضه مهاب ومهاب راح فتح الاب وفتح الايميل القديم وفتح رسايل رقيه لكن قبل كده جتله رساله من رقيه ع موبيله ..كان هيتجاهلها راح فتحها واتفاجى بخبر الخطوبه وحوار مفاجاءه
راح فتح الرسايل بسرعه اخر رساله وقرا نص الرساله واتفاجئ
وكلم نفسه : ايه دا ... محدش قالى سيره حاجه ..ممكن يكونوا مرتبينها يدبسونى وانا ف مصر لالالا مش هيحصل ..
وفتح باقى الرسايل يقرا ويشوف ردود مامته ع رسايل رقيه لاقى انها عباره عن رسايل اشتياق ولهفه وحب بسيطه بس معناها كبير .. يعنى مامته من الاخر دبسته وهو مش مستوعب ال شايفه ومش قادر يتخيل ال جى
قفل الاب ورجع بالكرسى ورا واتنهد ومش عارف هيتصرف ازاى وع لسانه جمله: لازم اخلع من الموضوع دا ..انا ورقيه استحاله استحاله _______________________________
عدت الايام وجه يوم وصول عيله مهاب مصر وراح عمار بس يستناهم ف المطار ورقيه فضلت ف البيت بتوضب مع مامتها الاكل والحاجات وبتوضب نفسها ... وكانت متوتره رقيه اووى والباب خبط جريت تفتح الباب شافت عمها وخالتها سلمت عليهم واخدتهم بالحضن ودخلوا يسلموا ع مامتها وباباها بصت لقت نهله سلمت عليها وحضنتها وسلامات واشتياق
بصت بعد ما دخلوا تشوف مهاب . عمار جه جنبها ووشوشها
عمار: اقفلى الباب مهاب مش جه معاهم
رقيه اتفاجئت : ليه فى حاجه
عمار: عمى بيقولى جاله شغل مفاجئ وهيجى كمان يوم لما يخلصه
يعنى هيجى يعنى هيجى
رقيه بانت عليها ملامح الزعل : طيب
دخلت رقيه تقعد معاهم وكانت زعلانه ان مهاب منزلش معاهم وكانت مستنياه خالتها شافتها راحت قعدن جنبها : روكا حبيببتى كبرتى وبقيتى زى القمر
رقيه: ميرسى يا خالتو ..انا كبرت ومليت قاعده البيت مع بطوط بقى
زينب بتضحك: لا مليتى ولا حاجه انتى زى القمر يا حبيببتى وهتبقى احلى عروسه
حست رقيه من تلميحات خالتها انه بالرغم من عدم مجى مهاب معاهم الا ان الخطوبه هتم
رقيه با ابتسامه: ميرسى يا خالتو
محمد: يلا اطلعوا غيروا وارتاحوا عقبال الغدا ما يتحضر معاهم يا عمار
تطلع الشنط
عمار : حاضر يا بابا
نهله راحت لرقيه: انا هاجى معاكى نحضر الغدا
رقيه: اوك.. بس ايه الجمال دا انتى احلى من الصور بكتير
نهله: داانتى ال قمرايه تخيلى 8 سنين مشفناش بعض وبعدين انا بحب ال عندهم خدود كده عسوليين اوى
رقيه بزعل : لدرجه دى انا تخنت
نهله حست ان رقيه زعلت: لا انتى مليتى شويا ..مش تخينه التخين دا ال بيبقى مش عارف يلبس وجسمه مكلكع بس انتى ماشاء الله لبسك حلو ... يعنى انا لو بلبس سمول انتى تلبس ميديم او اكس لارج مش هتلبسى XXXXL متفكريش ف كده انتى قمرايه انتى محتاجه ريجيم بسيط وهتبقى ولا الموديلز
رقيه حست بنهله بترفع من معنوياتها : الله عليكى وانتى بترفعى من معنوياتى
دخلت رقيه ونهله المطبخ وحضروا الغدا واتغدوا وطلعوا يناموا ويرتاحوا ..ودخلت رقيه اوضه مهاب
رقيه بتبص ع الورد ال حطاهم ف الاوضه : يا خساره كان نفسى تشوفوه بس مفيش نصيب لسه الاوان مش حل ...
راح نامت ع ضهرها ع السرير : تعالى بقى يا مهاب انت واحشنى اوى
______________________________
ف يوم مصطفى نزل من بيتهم عدى من قدام بيت رقيه عند البوابه بص شاف عمار ومعاه واحده شبه انها نهله وبص ع رقيه ومهاب لقى رقيه قاعده تحت الشجره سرحانه ... راح لفلها وطلع السور
مصطفى: بخ
رقيه مااخدتش بالها .. مصطفى: رقيه ..رقيه
رقيه : ها .. ايوه يا مصطفى ازيك
مصطفى: انتى مش هنا ..مالك
رقيه: لا مفيش سلامتك
مصطفى: مهاب جوه ادخل اسلم عليه
رقيه بعلامات زعل: لا مجاش معاهم هيجى كمان يومين عنده شغل
مصطفى: حجه الغايب معاه ..يجى بالسلامه
رقيه: ان شاء الله
مصطفى ركز ف وش رقيه: انتى زعلانه اوى كده .. هيجى يا بنتى مش احسن من مفيش خالص
رقيه : اه ع رائيك ..يلا انا داخله
مصطفى حدف لرقيه شيكولاته: ضيعى زعلك بديه وسبيها ع ربنا
رقيه: ونعم بالله .. وانت تانى وقلتلك ساعدنى وبعدين مش هتيجى تسلم ع نهله وعمو وخالتو
مصطفى: الشيكولاته بتفرق كتير ف الحالات ديه وبليل هاجى انا وماما وبابا نسلم عليهم يلا سلام
رقيه بصت لشيكولاته : ع رائيك سلام
فتحت رقيه الشيكولاته واكلتها وهى داخله البيت
______________________
ف نفس اليوم ف المانيا قابل مهاب سهر ف مطعم علشان يتغدوا
سهر قابلت مهاب بالحضن وباسته : عامل ايه يا بيبى مكالمتك فاجئتنى
مهاب: لا متقلقيش انا بس حبيت اتغدى معاكى تطلبى ايه ولا اطلب انا
سهر: لا اطلب انت .. وبعدين مش المفروض انك انت تكون مسافر
مهاب : كنت هقع ف الفخ .. يومين هشوف هعمل ايه ويحلها ربنا
سهر : فخ ايه
مهاب اتنهد: كنت هدبس ف خطوبه رسمى
سهر اتخضت: نعم ..ازاى
مهاب: حوار رقيه قريبتى ..واضح ان اهلى مصدقين نفسهم اوى
وفاكرين نفسهم عايشن زى زمان ... زى ما اهلهم جوزوهم
هما هيجوزونا .. نهله ووافقت لانها فعلا حبت عمار ..نهله لو محبتش عمار مكنتش هتكملورقيه بنسبالى قريبتى لا اكتر ولا اقل .. ازاى مره واحده تبقى مراتى وانا معرفش شكلها غير صوره
سهر وشها اتغير: وبعدين يامهاب
مهاب مسك ايد سهر: متقلقيش يا حبيببى انا مظبط كل حاجه استحاله يحصل الجوازه دى ولما بابا يرجع هفاتحه فى ارتباطنا ومش هيرفض علشان باباكى وعارفك وبيحبك .بس انا بفكر اخلع بطريقه ازاى
سهر سكتت شويا : طيب انا عندى خطه
مهاب : ايه هى ؟
سهر: بس قبل ما اقولك عليها توعدنى انها لو نجحت اول ما ترجعوا تفاتح باباك ع طول ع خطوبتنا
مهاب بيضحك: من غير وعد دا ال يحصل ..اول ما هخلع من مصر سليم
اول حاجه هعملها وكمان علشان نبدء مشروعنا من غير تمويل وضمان بابا لبنك مفيش حاجه هتحصل مش عاوز اخسر بابا دلواقتى واتصدم معاه
سهر : لا متقلقش اونكل هيساعدك ...
امممم ببساطه كده انا هساعدك ف جزء التانى الجزء الاولاانى انت ال هتنفذه
مهاب: ايه هو
سهر: ببساطه هتكرهها فيك ... هتخليها هى ال ترفضك
مهاب تنح ل سهر: ازاى دى
سهر: بيبو .. شخصيتك الرخمه استعملها معاها
رخم عليها .. احرجها .. متعاملهاش كويس وهى زى اى بنت هتتجنبك
وبالتالى هتحس بفرق فهترفض ترتبط بيك ويبقى الرفض منها بسيطه
مهاب فرح اوى بفكره سهر: يابنت الايه
سهر: المهم انك تعمل كده مش قدام حد يعنى لا نهله ولا طنط ولا عمو علشان ميحسوش انك بتطفشها خلى الرفض يبقى منها هى
مهاب : لا تمام متقلقيش كله هيكون تحت السيطره
وفاجاءه مهاب ملامحه اتغيرت: طيب لو مزهقتش وضغطوا عليها وحصلت الخطوبه
سهر بتضحك: متقلقش مش هيلحقوا يعملوها
مهاب: ازاى
سهر: انت هتسافر امتى
مهاب: لسه مقررتش بس لازم احضر كتب كتاب نهله
سهر: سافر يا قبل يوم كتب الكتاب بليل يا يوم كتب الكتاب الصبح
لانهم هيبقوا مشغولين ف موضوع نهله وعمار مش هيركزوا معاك .. وبعدها بيوم او اتنين بالكتير هترجعوا كلكم هنا
مهاب : ودا ازاى
سهر: سيبها عليا انا هتصرف بس المهم نفذ الجزء الاول وهتشوف دماغ حبيببتك سهر بتفكر ازاى
مهاب بيضحك: حبيببتى انا
وخلص غدا مهاب مع سهر وقبل ما يرجع كلم نهله وعرف يوم كتب الكتاب امتى وراح حجز قبل يوم كتب الكتاب وهيوصل ع المغرب مصر .... واتعمد ميقراش اى ايميلاات ل رقيه .. علشان يبقى رده طبيعى
انه مش مهتم .......
______________________________
نزل مهاب فعلا مصر وكان عمار مستنيه ف المطار واخده ع البيت
وهو داخل البيت اترسمت ع وشه ابتسامه وافتكر ايام طفولته وبص عالحديقه لقاها بقت اكبر وفيها ورد وزهور اكتر ونباتات كتير .....
عمار لاحظ مهاب: كل ال زرع دا وعمل الحديقه كده رقيه
مهاب بص لعمار: لا بجد
عمار باابتسامه وتلقائيه: من يوم ما سافرتوا وهى اهتمت بالحديقه وال هناك دا الورد ال زرعتها معاها اهتمت بيها وزرعت انواع تانيه وبقت تهادى اى حد بيهم .. وكانت دايما بتتمنى ترجع تشوفهم
مهاب للحظه حس بتأنيب ضمير من ال هيعمله ف رقيه بس حس انه لازم يعمل كده مفيش حل تانى
مهاب اتنهد: يلا بينا ندخل البيت وانت اكيد مشغول
عمار: لا ابدا هو البيت مقلوب وهتلاقى دوشه الكل جى يساعد ويجامل بقى
مهاب: اسلوب المصريين
عمار بيضحك: يلا ياعم الخواجه
مهاب: لما هتيجى تعيش هناك هتعرف الفرق
عمار: يلا بينا ندخل وبعدين نتكلم عن فرق الثقافات
مهاب : يلا بينا
فتح عمار باب ودخل الاول : السلام عليكم
كان الكل قاعد معادا نهله ومامتها ورقيه ..كانوا فوق ف الاوضه مع نهله بتقيص الفستان البروفه الاخيره والخياطه معاهم ..
ابو عمار قم وقف : وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته
مهاب: مساء الخير
ابو عمار: مساء الخير نورت مصر يا مهاب
مهاب راح بيسلم ع عمه وحضنه: منوره بيكم يا عمى
ابو عمار حضن مهاب ومسك كتافه : ماشاء الله بقت راجل تملى العين
ابو مهاب قاعد: طبعا دا المساعد بتاعى ف الشركه
ابو عمار: ربنا يوفقك يا ابنى والله ليك وحشه
مهاب: شكرا يا عمو
ام عمار : مهاب مش هتسلم ع خالتك ولا ايه ولا علشان كبرت اوى كده
بيضحك مهاب وراح سلم وحضنها: انا اكبر ع اى حد الا انتى يا خالتو
بعد السلامات قعد مهاب معاهم وبيبص حواليه ع البيت : البيت متغيرش كتير
زى ما سيبناه من 8 سنين
عمه: احنا اتعمدنا منغيرش حاجه علشان لما ترجعوا متحسوش انكم سافرتوا
وال صممت ع كده رقيه .. دايما تقولى يا بابا متغيرش حاجه
علشان نحس انهم موجودين معانا ولما يرجعوا ميحسوش بااختلاف
ابو مهاب : ماشاء الله رقيه بقت عروسه تملى العين ربنا يحرسها
مهاب عمل نفسه مسمعش وغير الكلام: اومال ماما ونهله فين صحيح
خالته: ف اوضه نهله فوق مع الخياطه علشان بتقيس فستانها علشان لو محتاجه حاجه فيه ومعاهم رقيه فوق
مهاب : طيب انا هطلعلهم ..
عمار: اجى معاك ولا هتتلغبط
مهاب بيضحك: كل حاجه زى ماهى اكيد هعرف اوضه نهله فين
طلع مهاب ع السلم وع وشه ابتسامه ان كل حاجه زى ماهى ف البيت وف الوقت دا رقيه كانت ف الاوضه مع نهله وكانت مش ع بعضها متوتره وكل ما يكلموها مش تجمع قلبها بيدق بسرعه وايديها بترعش وكل شويا تعدل ف هدومها وتبص ف المرايا
نهله لاحظت كده : يا روكا انتى زى القمر بلاش التوتر دا
دا المفروض انا ال اتوتر كده داانا العروسه
رقيه بلجلجه: اصل ... انا .. اصل.. مهاب
خالتها ضحكت وراحت ناحيتها مسكت ايديها لقتها بارده اوى وبترعش: اهدى يا روكا لدرجه دي من انك هتشوفى مهاب اومال لما يجى اليوم ال نلبسك فيه الفستان زى نهله كده هتعملى ايه
رقيه اتوترت اكتر : هيغمن عليا يا خالتو
ف الحظه دى مهاب خبط ع باب الاوضه ونهله ردت: ادخل يلى بتخبط
فتح مهاب الباب براحه وع وشه ابتسامه ودخل راسه الاول : عروستنا ال قمرايه
نهله بسعاده صرخت: بيبوووووو
فتح مهاب الباب وراح ناحيه نهله وحضنها : قمرايه يا نونو
نهله: يارخم جى دلواقتى انا كنت مش هكلمك عمرى كله لو مكنتش جيت
مهاب بيحضنها اوى : انا اقدر اضيع فرصه انى اشوف اختى عروسه قمرايه كده
نهله : حبيببى يا بيبو
ومهاب حاضن نهله سمع صوت مامته : وماما ملهاش حضن كده ولا ايه موحشتكش
مهاب بص لمامته وساب نهله: زوزو الحب كله مقدرش استغنى طبعا
حضن مامته وباسها وهو ف حضن مامته اتكلمت ف ودنه: مش هتسلم ع رقيه
مهاب اتصلب ومنظر اخته بالفستان وفرحته بيها خلااه ميركزش مين ف الاوضه بعد عن مامته ومامته وجهتله كلام وشاورت ع رقيه : روكا يا بيبو شوفت كبرت وبقت زى القمر ازاى
مهاب باصص لرقيه شايف بنوته عاديه جدا جسمها مليان اكتر من نهله لبسه بنطلون جينز وعليه تونك طويل وعادى جدااااا قرب اتفاجئ من منظرها وقرب منها ومد ايده : ازيك يا رقيه
رقيه شافت شاب طويل وسيم شيك برفان ال حاطه ملى الاوضه من وقت ما دخل حاسه انها هيغمن عليها مدت ايدها وهى متوتره : ازيك يا مهاب
مهاب مسك ايدها : مكنتش اتوقع انك تخنتى انتى مقضياها اكل ولا ايه
رقيه بصتله : انا ..اصل
مهاب مالك بتترعشى كده ليه وايدك ساقعه انتى تعبانه
مامته خبطته : بعد الشر عليها ..هى بس فرحانه انها شافتك
مهاب : هو دى الفرحه يعنى انتى ونهله مفرحتوهاش
نهله: يارخم بطل رخامه عليها
رقيه باابتسامه : لالالا لا رخامه ولا حاجه انا رايحه اوضتى وراجعه شويا
خرجت رقيه وحااطه ايدها ال سلم مهاب عليها بيها وحطت ايدها التانيه عليها وحضنتها وقلبها بيدق جامد دخلت اوضتها
واترمت ع السرير وع وشها ابتسامه : مهاب اخيرا جه
ف اوضه نهله مامت مهاب كلمته : مهاب رخامه بلاش منها البنت مستنياك 8 سنين ها عاملها كويس بدل ما هتشوف معامله غير مننا
مهاب قلب الموضوع هزار : يعنى شايفانى بضربها .. هى ال خفيفه اوى
يلا انا هروح اوضتى ارتاح وهغير
نهله: تمام اشوفك الصبح بقى
مامتهم: مش هتتعشى
مهاب: لا هفطر الصبح معاكوا بقى
لانى اكلت وانا راجع ماانا مش هستنى كل دا
مامته: تمام يا حبيبى روح ارتاح
خرج مهاب من الاوضه و رايحه لاوضته فتح الباب اتفاجئ بال شافه ,,,
مهاب :.......
________________________
يتبع
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق